Işıklara küsmüş bir akşamüstüydü, bildim
Rüzgar camlarıma vurunca, üç kere saydım
Anılar ki yorgundular, bir tango eskizi
O kadar sessizdiler ki, neredeyse duyamadım
Ben, yani kimsesiz, bir bekleyişin yabancı yüzü
Lambalar söndü, sokaklar uzadı
Aynada solgun bir suret belirdi, tanıdım sandım
Oysa bu ben değildim, yabancı bir tango figürü
Adımlar kayboldu, müzik sustu, yalnızlık kaldı
Gecenin karanlığında kayıp bir melodiydim artık
Bir gölge gibi dolaşıyorum hatıraların labirentinde
Ve hiç kimse beni çağırmıyor.
Yabancılaşan Tango
Bir yanıt yazın