Pişmanlığı duydum mu bir köşe arıyorum
Parmak uçlarımı kemiriyorum bir güzel
En yenileri var ya aklıma düşenlerin
İlk peşin onları siliyorum.
Bir pas rengi leke tam da gömleğimin cebinde
Çoğu zaman günahımda sakladığım
Tıp tıp sızlıyor içimin derininde
Ellerim buz gibi geliyor tenime.
Gecenin, ama tam gecenin oluyor bu iş
Sırlarım, utançlarım gizliyken iyice
Susup dururken, bir şeyler geçirirken içimden
Uzanıp kalıyorum ta yatağın dibinde.
Aşağıyı düşünüyorum, bir yukarıda kalışımdan
Dört duvar, bir karartı, pişmanlığa benzer bir ruh
Bütün o paslı gibiliği kabuk bağlamış suçların
Anlıyorum bir tövbe arzusu dolanıyor içimde.
Durmadan tövbeleniyorum ama hep böyle
Menekşeler gibi solgun kalbim, dilim, gözlerim
Dağılıp gidiyor derken o kederli his
Şafak gibi parlıyor umutlarım.
Bir yanıt yazın