Beton şehir, gri bir duman içinde
Yüzler solgun, bakışlar bir hoş
Kalabalıklar arasında kayıp izler içinde
Umutsuz bir bekleyiş töresi bir hoş
Sessiz çığlıklar yankılanır derinde
Akıl tutulmuş, vicdan kayıp
İnsan yabancılaşmış, dünya garip
Yüzler maskeli, kalpler paslı
Hüznün gölgesi çökmüş her yere
Yüreğimde derin bir yara
Geçmişin izleri silinmiyor
Ne kaldı geriye şimdi
Bir avuç kül, bir boşluk
Sonsuz bir hiçlik içinde
Külrengi Yalnızlık
Bir yanıt yazın