Belleğin Kıyısında

Senden sonra anılar bir nehir gibi aktı
Her damlasında ayrı bir hüzün saklıydı
Yüzün silindi zamanla, bir sis perdesi gibi
Sesin yankılanır bazen, uzak bir ezgi gibi
Oysa ne çok şey vardı hatırlanacak, kalacak
Şimdi hepsi birer birer yok oluyor usulca
Unutuşun gölgesinde kayboluyorum.
Bir zamanlar her şeydin, şimdi bir hiç
Adın bile yabancı geliyor artık bana
Hatırlamak isterken, boşluk beliriyor
Sanki hiç yaşanmamış gibi her şey.
Anılar birer yaprak gibi dökülüyor
Belleğin ağacından, rüzgarın önünde.
Kalan sadece boş bir gövde
Ve unutulmuş bir aşk hikayesi.
Yüzün, sesin, dokunuşun hepsi
Birer birer siliniyor zihnimden.
Unutmak mı, unutulmak mı daha zor
Bilmiyorum, sadece hissediyorum.
Belki de unutmak en iyisidir
Kurtulmak bu acı yükünden
Ama unutmak, seni yok etmek gibi
Ve ben buna cesaret edemiyorum.