Düştüm gurbet ele, su aramaktır işim
Yaralı turna gibi, çağlar durur gözyaşım
Bir yudum sevgiye hasret bu canım
Yok mudur bir gönlü güzel, halimden anlayan
Aşkın deryasında boğuldum kaldım
Yüzdüm durdum bir kıyı bulamadım
Su sandım içtiğim zehirmiş meğer
Yandım kavruldum bir çare bulamadım
Bir umut ışığı ararım, yollarda
Yaralı gönlüm su ister durmadan
Çaresiz beklerim bir haber gelmeden
Sessizce feryadım yükselir göklere
Kim duyar kim anlar bu garip halimden
Ne bir dost ne bir yaren, kimse kalmadı yanımda
Su olup akmak isterim, kurtulmak bu diyardan
Belki o zaman huzura erer bu yorgun ruhum
Bir yanıt yazın