Cam Kenarında Bir Ömür

Adı, bir şehir
Sonsuz uzayan
Arkasında bıraktığı.
O şimdi camda bir siluet,
Yansıyan ışıklar arasında
Kaybolan bir suret.
Yağmur düşer, izleri siler
Bir kahve kokusu yayılır
Anılar canlanır, yavaş yavaş
Gözleri uzaklara dalar.
Parmağının ucuyla çizdiği buğu
Ne varsa onda saklı
Umutsuz bekleyişi, tükenen sabrı,
Yalnızlığın acısı, bir de aşkı.
Bir zamanlar yaşadığı, çok uzaklarda
Unutulmuş sokaklarda
Bıraktığı bir yarı.
O şimdi cam kenarında
Bir anıya dönüşen yüz,
Hâlâ mı bekliyor, bilinmez ki,
Belki de sadece bir düş.