Hiç korkmadım yalnızlıktan
Korkmak alışkanlıktır
Alışkanlığın ötesinde tanımalıyım yalnızlığı
Soğukluğunu duymalıyım
sessizliğini, uzak duruşunu
Gözyaşlarımla sulanmalı yanaklarım
gözyaşlarımla aydınlanmalı gecenin karanlığı
Ansızın düşler görmeliyim
uyanmalıyım
Korkmak
kendinden kaçışdır
gücünü yitirmek biraz da
Hiç korkmadım yalnızlıktan
Umutlarıma kelepçe vurmam
bir nehir gibi bırakırım denize
hüzünlerimle yanar
ellerimin kırgınlığı
Sessiz bir çığlık gibi içimde
derin bir yara gibi eriyip gider
küller ortasında yeniden doğarım
Yalnızlığa Meydan Okuma
Bir yanıt yazın