Kimi arar, kimi bulur sandığı
Ama aldanıştır ruh denen atlas
Gözüne perde inince kimi yol
Çiftleşmiş yalnızlıklar dağlar
Ufuk çizilir en derinde
Belki de yalandır bu kıraathane
Boş çay bardakları yalan söylemez
Yalanların en büyüğü biz
İçimize dönmek yakar bizi
Küllerimiz savrulur umuda
Şehrin kirli yüzünde bir düş
Sırtımızdaki yük hiç iner mi
Kim bilir, belki de hiç.
Ruh İkizi Kıraathanesi
Bir yanıt yazın