Savrulmuş dallar, bir devrin enkazı değil,
Yepyeni bir fidanın müjdesi belki de.
Rüzgarın getirdiği her tohum,
Umutsuzluğa inat, yeşermeye hevesli.
Kök salmak ister her biri toprağa,
Unutulmuş bahçelerin sessiz çığlığıyla,
Geleceği düşleyen minik kalpler gibi.
Eski defterlerde saklı anılar,
Yeşeren bir filizin ilk yaprağıdır.
Yarınlara uzanan köprüdür onlar,
Her biri bir umut, bir fısıltıdır.
Gözlerden ırak, kalpte gizli.
Hatıralar birer tohumdur aslında,
Geçmişin izlerini taşırlar içlerinde.
Sonsuzluğa uzanan bir yolculuktur bu,
Yeni başlangıçların umuduyla,
Yarınları bekleyen tohumlar misali.
Yarını Bekleyen Tohumlar
Bir yanıt yazın