Ben
yaralarımla konuşmak isterim.
Geçmişin haritasını çıkarır mı
bu ten, bu kırık dökük ayna?
Ben sanmıyorum artık.
İyisi mi, bırakalım yansın acı,
kül olsun, savrulsun rüzgarla.
Yeni bir cilt gerek belki de.
Ama yara izleri kalır, bilirsin,
derine işler, unutulmaz bir dövme gibi.
Unutmak fayda etmez, boşuna çaba.
Kabullenmek gerek, sevmek belki de
bu kusurlu, bu eksik yanımı.
Ben vazgeçtim mükemmellikten,
vazgeçtim kusursuzluktan,
yanımda kalabilmek için kendimin.
Sonra, iyileşince bir gün,
izler silinmese bile, değişir anlamı.
Birer hikaye olurlar, fısıltıyla anlatılan.
Yüzümde yeni bir atlas belirir,
benimle beraber yaşlanan.
Bir yanıt yazın