Yaralı Teslimiyet

Kederden mamul, buruk sözlü, sis yüzlü,
İlk vazgeçişlerden bu yana susan
Ve usulca
Cezaevi soğukluğunda anılar
Biriktiren, biriktiren, yansıtan
Adı bende saklı bir adamdı Ankara
Şehre bir ayaz çöktü
Ben üşüdüm
Sevilmeden kabullenmek mi düştü payımıza hayattan
Riya yoktu ellerde sadece ter
Tutulan yaslar sonsuz okunan dualar eksik
Umutlar katledildi hayaller gömüldü derine
Bir hiçliğin gölgesinde yeni bir hiçlik yaratıldı yeniden
Bir şehre ayaz çöktü
Ben üşüdüm
Kim daha çok susturdu içindeki fırtınaları
Hangisi tutundu yıkık dökük umutlara
Ve karanlıklarda kaybolan kimin sesiydi
Bir yalnızlıktan diğerine kaç mevsimde geçiliyordu
Kazınır mıydı acısı kalbe
Yoksa bütün şifası içinde miydi?
Ayaz şehre bir çöktü
Ben üşüdüm
Ben en çok kendimi unuttum giderken
Aklımın sürgünüydü asıl yoran bekleyişleri
Dipten gelmiştim sancılarım dipten emanetti
Kutsal yaramdı iyileşmeyen vicdan azabı
Ben yaşamayı beceremedim belki de yaşamayı haketmedim
Benim yaşamaya engel evsiz düşlerim vardı
Ben ayaz üşüdüm bir şehre çöktü
Ben şehre üşüdüm bir ayaz çöktü
Ben bir üşüdüm şehre ayaz çöktü
Ben…
Ayaz…
Üşüdüm…