Yüksek Duvarlar Çağı

Birincisi o gösterişli, o devasa yapı,
Şimdi bankaların, şirketlerin yuvası.
Ne kadar da yabancılaştırmış şehri kim bilir.
Ama yine de görmezden gelemem,
Kolay mı? İlk beton yığını.
İkincisi o mütevazı, o kerpiç ev,
Şimdi otopark olmuş, hatıralar silinmiş.
Ne kadar da özlüyorum o sıcaklığı.
Bense bugünmüş gibi buruklaşırım
O çocukluğu hatırladıkça.
Üçüncüsü o camdan, o parlak kule,
Şimdi yalnızlığın simgesi, göğe uzanıyor.
Ne kadar da soğuk, ne kadar da ulaşılmaz.
Ama yine de merak ederim içinde kim var,
Kim bu yüksek duvarlar ardında kayboluyor.