Ne tuhaftır şu vicdanın sesi
Bir pişmanlık, bin ahla dolarsın
Kendini bir anda suçlu bulursun
Karanlık bir boşluk çöker içine
Yaptıkların bir film gibi geçer
Gözlerinin önünde, teker teker
Hafif bir rüzgar eser derinden
Bilmeliydim, etmemeliydim dersin
Neler geçti neler, kendi kendinden
Pişmanlık da bir nevi zehirdir
Yavaş yavaş kemirir içini
Ne yapsan fayda etmez, geçmez kini
Unutulmaz acılar biriktirirsin
Affetmek zordur, affedilmek daha zor
Bir ömür sürer vicdanın azabı, kor
Vicdanın Hüznü
Bir yanıt yazın