Yarım Kalan Ses

O “yarım kalan ses”
Kilitlenmiş boğazınızda sanki
Sisli bir anı gibi
Hiçbir söz çıkmıyor
Aşikâr ki kalbiniz konuşuyor sadece.
Çıkmaz sokaklarda, dönemeçlerde
Islak kaldırımlarda
Yansır ondan size her hüzün
Yere düşmüş bir yapraktan fısıltı.
Unutmak, teselli–bir kuş kanatlandı uzakta–
Yakında bir fısıltı duyuldu
Susmanın ağırlığı–yetmezse–
Sürsün bir müddet böyle–ne fayda–
Beslesin ruhunuzu o küflü hatıra.
Gelecekte, sandınız–ama nerede–
Kim bilir, belki de şimdide
Umutlardan kalan yalnızlığın
Saklıdır sancısı o “yarım kalan ses” te
“Yarım kalan ses” duyulur elbet–pekâlâ–
“Yarım kalan ses” ti, hani nasıl–uçucu–
Gerisi manasız sözler
Ola ki saklamakta “yarım kalan ses”i hepsi