Kent aynaları, her yüzü yansıtır hoyratça
Kiminde bir telaş, kiminde eski bir şarkı
Düş kırıklıkları birikir kaldırımlarda usulca
Unutulmuş sevdalar gömülür asfalta
Her yansıma, bir hikaye fısıldar sessizce
Yüksek binalar göğe uzanır küstahça
Rüzgar, yalanları savurur acımasızca
Bir umut kalır, şehrin ışıklarında sadece
Neonlar parıldar geceye inat çılgınca
Yalnızlık büyür kalabalıklar içinde
Yüzler maskelenir, kimlikler kaybolur sinsice
Her köşe başında bir yabancı belirir aniden
Çelik ve cam, ruhsuz bir dansa tutuşur
İnsan, betonun içinde kaybolur yavaşça
Hatıralar silinir, gelecek bulanıklaşır
Şehir, yaşayan bir ölüye dönüşür
Ve ayna, her şeyi acımasızca yansıtır.
Kent Aynaları
Bir yanıt yazın