Geç Gelen Trenler

peronda bekleyenler telaşlıdır
saatler durulur zaman usulca erir
ceplerde buruşmuş biletler birikir
yalnızlığın sesi istasyonda yankılanır
düdük sesiyle umut yeşerir yeniden
yüzlerde beliren silik gülümsemeler
sanki hayatın raylarında ilerleyen bir tren
beklemekle geçen ömürlere bir teselli
yarına dair bir umut fısıldar derinden
vagonlar dolusu anı taşır
yorgun yolcular düşlere dalar
her durak bir vedadır, bir başlangıçtır
ardında bırakılan şehirler silinir
her kilometre bir yabancılaşma
gurbetin türküsü perdeden süzülür
hasret kokan bir yolculuk başlar
geçmişin izleri camlarda belirir
geleceğe dair endişeler büyür
yolcular uyur, tren yoluna devam eder
hayat bir tren yolculuğudur nihayetinde
—
ŞİİR BAŞLIĞI
Sessiz Portreler
ŞİİR GÖVDESİ
saatler durulmuş yüzler çizilir
zamansız bir anın hatırası kalır
gözlerde hapsolmuş sırlar gizlenir
unutulmuş aşkların izleri silinir
geçmişin gölgesi düşer her bir yüze
kırışıklıklarda saklı yaşam öyküsü
solgun bir tebessüm yayılan bir hüzün
sözsüz bir diyalog başlar sessizce
hayatın anlamı saklıdır o bakışta
renkler solar, zaman durulur
bir portre bin anlam taşır
geçmişin sesi fısıldar usulca
bir bakış yeter anlatmaya her şeyi
sözler kifayetsiz kalır bazen
sessizlik hüküm sürer derinlerde
anıların ağırlığı çöker omuzlara
eskimiş çerçevelerde canlanır
solgun bir hatıra yaşar içinde
geçmişin izlerini taşır usulca
bir portre bin anlam fısıldar hala