Yüreğin Aynası Pas Tutunca

Ne kadar yalvarsan da bir fayda etmez,
Merhamet kurur gider, toprak çatlamış gibi.
Gözyaşı dökersin nafile, gönül taş kesilmiş,
Bir feryat yükselir içinden, duyulmaz kimseye.
Vicdanın suskun çığlığı yankılanır durur,
İnsanlık unutulur, bir yaprak gibi savrulursun.
Ne kadar dil döksen boşuna,
Kalpler sağır olmuş, kulak vermezler.
Sevgi sözleri anlamsız, birer yankı sadece.
Bir bakış yeterdi, bir tebessüm belki,
Dağları eriten bir sıcaklık ararsın.
Bulamazsın, buz gibi bir dünya sarar seni,
Her adımda yalnızlık, her nefeste bir hüzün.
İnsan insana yabancı, birer gölge misali,
Merhamet nerde kaldı, vicdan kan ağlıyor,
Yüreğin aynası pas tutmuş, göremez olmuş gerçekleri.
Ne kadar uğraşsan nafile çabalar,
Kötülük her yerde kol geziyor, gözü dönmüş.
İyilik bir mum gibi erir, karanlığa gömülür,
Çaresizlik bir pranga gibi bağlar ellerini,
Bir umut ışığı ararsın, dipsiz kuyularda,
Yine bulamazsın, dünya acımasız bir oyun yeri,
Yüreğin aynası kırılmış, bin parça olmuş her yanı.
Ne kadar sevgi versen kabul görmez,
Yürekler mühürlenmiş, aşk bir yalan olmuş.