Affın eşiğinde durdum bir an,
Hâtırânın kokusu sinmişti duvara,
Bir yaz akşamı, içimde yara,
Unutulmuş bir aşkın sonu kara,
Belki de hiç yaşanmamış bir zaman.
Hatırladım ilk bakışı derinden,
Gözlerinde bir umut, bir de telaş,
Şimdi sadece bir anı, bir sırdaş,
Affetmek mi zor, unutmak mı yavaş,
Kaybolan bir gülüşün izlerinden.
Gün batarken veda ettim sana,
Kırgınlıklar bir kenarda dursun,
Belki bir gün yeniden başlarız, kim bilir,
Affetmek, unutmak, ikisi de zor iştir,
Ama kalbimde bir yerin var unutma,
Gönlümde kalan son hatıranla.
Bir yanıt yazın