Sonrası Yok

Gördüm o kırık dökük sandalyede, gördüm, gördüm,
Unutulmuş bir masanın etrafında çaresizlikle,
Sigara dumanıyla çizilmiş hayaller,
Sildim kirli aynasından, sildim, sildim.
Yüzünü saklıyor ucuz bir teselliyle;
Adam köşe başında, hayaller satıyor;
Yazsınlar ayrılıkların hep iz bıraktığını,
Çiçekçi anlamış, satmıyor artık karanfili.
Bildiğimiz yalanlar yeniden yeşeriyor,
Sanki hiç dinmemiş bir yağmurun altında,
Kendini avutuyor yersiz bir tebessümle.
Ayrılığımızın sebebi bir cümleydi sadece,
Keşke hiç duyulmamış olsaydı o kelime.
Yarım kalmış bir şarkının notaları,
Duvarlarda yankılanan sessizlik gibi,
Her şey artık anlamsız geliyor bana,
Gitmek mi zor, kalmak mı bilemiyorum,
Bir veda busesi gibi, unutulacak mı her şey,
Yeniden başlayacak mı hayat sensiz?