Kanadı Kırık Meleğin Modern Ağıtı

Ey gökten düşen, ismini unutan melek!
Hangi günahın bedeli bu yalnızlık, bu çile?
Şehrin neon ışıkları altında kaybolmuş bir suret,
Kanatların çamur içinde, ruhun bir enkaz.
Aşkın yalanları, hayallerin ihaneti miydi seni buraya atan?
Söyle bana, ey melek, bu sessiz feryadın kime?
Kim anlar seni?
Kim siler gözyaşını, kim sarar yaranı?
Bu beton ormanında bir melek neylesin?
Unut artık gökyüzünü, melek.
Burada acı var, hayal kırıklığı var.
Burada sevgi menfaat, dostluk bir maske.
Kendine bir yol bul, yeni bir kimlik yarat.
Kanatların iyileşsin diye sabretme, uçmayı unut.
Yürü bu sokaklarda, insan ol.
Acıyı tat, nefreti tanı, sevmeyi öğren.
Belki bir gün, kanatların olmadan da uçabilirsin.
Belki o zaman, gerçek bir melek olabilirsin.
Ama artık gökyüzüne geri dönemezsin, bunu bil.