An

Şimdi bir an durdu zaman
Baktım ama göremedim,
Neler saklamış gizlemiş
Sezemedim.
Belki de çocukluktan kopup
Gençliğin eşiğinde kalmıştır,
Umut kokusu, telaş kokusu, düş kokusu
Ruhunu karmakarışık etmiştir.
Sonra başlamış olgunlaşmaya hayata doğru,
Kaygıları gölge gibi büyütmüştür,
Unutup hayalleri yavaş yavaş
Küçültmüştür.
Evlere de misafir olduysa eğer
Yorgun, sessiz sofralarda anılar canlanmıştır,
Koşturan çocuklara
Sevgi vermiştir.
Sonra başlayıp azalmaya ömre doğru,
Kırışıklıklarda hüzün, tebessüm, pişmanlık,
Yüreklerde derin izler…
Gözyaşları süzülüp gitmiştir.
Şehirlere uğramış ki yanımdan geçti,
Hayatın gerçeğine benzer insanlar görmüştür,
Bir yalan, bir çıkar, kin öfke
Alıp gitmiştir.
Şimdi bir an durdu zaman
Baktım ama göremedim,
Sorsaydım söylerdi herhalde
Soramadım.