Bir balkondan bakıyorum şehre, sisli ve gri
Gözlerim bir anlam arıyor bu beton yığınında
Aşk mı, umut mu, kaybolmuş bir melodi mi?
Ruhum sıkışmış, bir kafesin demir parmaklığında
Herkes koşuyor bir hedefe, bilmeden nereye
Yüzlerde maskeler, gülümsemeler sahte
Ben bir yabancıyım bu kalabalıkta, kendime bile
Yalnızlığım büyüyor, bir gölge gibi peşimde
Telefon ekranında yalanlar, sanal bir dünya
Gerçek dokunuşlar unutulmuş, birer hatıra
Kalbim suskun, bir çığlık koparmak istercesine
Ama sesim kısık, bir fısıltı sadece
Balkon demirine tutunuyorum, boşluğa bakarak
Belki bir düş tutunur, bu karanlıkta kaybolarak.
Tutunamayan Düşler
Bir yanıt yazın