Yüzüne bakınca anlıyor insan,
Hakikat, kalbin en kuytu köşesinde
Gizlenirmiş, meğer.
S A K L A N S I N , bir süre!
Yalanlar dolanlar hep bir maskeymiş
Kendini bile kandıran,
Yorulur elbet.
Sonra bir gün, aynada göz göze gelince
Çıkarır atar bütün o sahtelikleri,
İşte o an başlar, hakiki yolculuk.
Önce ürkek, sonra cesur adımlarla,
Öğrenir gerçeğin tadını.
Bırakır artık, maskeleri ardında.
Gerçek sevgiye, gerçek aşka…
Oyun bittiğinde, sahneden inerken
Dürüstçe alkışlamalı kendini,
Hakikat ne güzelmiş meğer D U R U L U K!
Bir yanıt yazın