Unutma Sanatı

Unutmayacaksın hiçbir şeyi, öyle kolayca.
“Hatırlamıyorum artık.” demeyeceksin.
Diyemeyeceksin işte.
Hatırlarsın çünkü.
Boş bahaneler sunmaya lüzum yok ki.
Çok silmeyeceksin mesela. O daha kalıcı olur, canın yanar.
Ve zaten genellikle o daha kalıcıdır,
Senin onu silmek istediğinden.
Çok silmezsen, çok uğraşmazsın.
Çok kapatmayınca, çok karanlık da olmazsın hem.
Hatta anıları bile çok kapatmayacaksın.
Onlar senin değilmiş gibi davranmayacaksın.
Hem her şey seninse, kaçmaktan da korkmazsın.

Onlarsız da var olabilirmişsin gibi davranacaksın.
Çok saklayacak bir şeyin olmayacak mesela içinde.
Açıkça konuşabileceksin.
İlle de bir şeyleri unutacaksan,
Yüzündeki gülümsemeyi unutacaksın,
O hüznü hatırlayacaksın,
Acıyı, kederi…
Mesela o ilk kalp kırıklığı, senin dersin olacak.
“O benim.” diyeceksin.
Mutlaka sana ait olmasın istiyorsan bir şeylerin…
Mesela gözyaşların senin olacak.
İlle de bir şeye ait olacaksan, kendine ait olacaksın.