İnancımı yitirmeden önce
ne çok yol arşınladım
ne az sevda biriktirdim
oysa karşıma çıkınca
aldırmadım hiç kuşkuya
bendim çünkü kalbimi açan
onun umuduna
Derviş diyorlar bana şimdi
bilmiyorum oysa
her duaya sığmalı mı yakarış
her şeye nedense
kapanmıyor bu kapı
hay gönlümü
eski sancı sarsın; sabır
Mürşit olmak isterdim
gözümün önünde
yeni bir dünya kuran
gibi durmadan
yeni yollar açan
bir nefes hafifliğiyle gelip
geçen zamana
Avare bir şair fısıldıyor kulağıma
ve semayı göstererek
bırak artık diyor aramayı
bu sonsuz evrende
inanılacak tek yer
elbette kendi içindeki
şu küçük yıldız
Sefil olsa da ruhum
dizeler yazmaktan bıkmam
beni yalnızca sen anlarsın
kalbinin derinliğinden çıksın
diye sözlerin
bir ömür beklediğim
gözlerine takılıp kalan ben.
Yazgı Satıcısı
Bir yanıt yazın