Sessizlik Hükümrandır

Güneşi ayı filan bırak
Denizi sahili filan bırak
Yalanı riyayı bırak
Vaatleri törenleri bırak
Evet
Törenleri özellikle bırak
Çünkü sessizlik hükümrandır
Her insanın şatafatlı çabası
Yeter sanılır anlam bulmaya
Ve hayatın karmaşasından
Bir umut bahanesiyle kurtulmaya
Geçip giden anıların yası
Nesilden nesile aktarılan bir yalnızlık duygusu
Gökdelenler plazalar bütün öbür beton yığınları
Hakkım var mıdır bunları söylemeye
– vardır
Sabah olurken ve akşam inerken
Yazdan güze girerken ve güzden çıkarken
Ve şehirde ve köyde
Hakkım vardır –
Çünkü en azından dünyadan
Boş bakışlı insanlar geçer
Hızlı trenler geçer
Yük dolu gemiler geçer
Yelkenleri tamir edenleri ve yolcularıyla
Ve onların aileleri ve hayalleriyle
Ve bilinmez sanılır yarını
Bir fabrika işçisinin
Oysa kesinlikle yazılmıştır
Her ayrılık şarkısında
Asıl olan sessizliktir
Hükümrandır
Konuşmak o yüzden gereksizdir
Evet sessizlik, yok olsun bütün süslemeler
Çantan var mı, yalan söyleyen
Lüks yaşam sahte gülücükler
Gün görmemiş hırs
Hırs görmemiş gün
Ve talan halindeki insanlık değerleri
Ve altın arayanlar
Ve istedikleri yerlerde
Yüksek makamlı petrol bulanlar
Hem new york sokaklarında
Hem istanbul caddelerinde
Bir marka çantasına bunlarla birlikte bakanlar
Çoğunlukta değildir
Sessizlik hükümrandır
Artık her şeyi gördük
Ve birlikte sustuk
Ve sustuk ki her şey dipsiz kuyu
Bir bakışta
Ve dipsiz kuyu
Başarılmamış bir iletişimdir
Dünyanın ortasında söylenmemiş bir söz
Dipsiz kuyu, insanın kendi ruhu
Araba arkasında taşınan umut
Kundağa sığmayan hayal
Karanlıklarda açan çiçeklerin
Bir insanın yok oluşuna dönüşü
Bir insan yok oluşu olmaya
Çünkü sessizlik hükümrandır
– İşte o zaman diyorum ki –
Gidişin hayırlı olsun senin
Her şey bağışlasın seni
Çünkü sessizlik hükümrandır
Ve ezecektir ağırlığıyla dünyayı
– İkimize bir sükunet elbette yetmez
Türlü şeylerin saklandığı –
Doğruluğa dürüstlüğe huzura
Artık ayıp olan huzura
Çünkü sessizlik hükümrandır
Sessizlik.