Umut tarlalarının yorgun çiftçisi,
Kaygı denizlerinin paslı gemisi,
Sessizce bekliyor geleceğin kapısında.
Yüzünde biriken yılların tortusu,
Kalbinde dinmeyen bir telaşın yorgunu,
Sanki bir ömrü sığdırmış bir nefese,
Yitirdiği düşlerin acı hatırası.
Belki de sadece bir anlık hevesiydi,
Yolunu kaybettiği bir şehrin yabancısı,
Yüreğinde sakladığı o eski yarası,
Geçmişin izlerini taşıyan bir aynası,
Şimdi kendi kendine fısıldıyor çaresizce.
Bir Yanılgı
Bir yanıt yazın