Yılların yorgunluğu çökmüş omuzlarıma,
Kalbimin her atışı bir sitem, bir pişmanlık.
Aşklar eskimiş, umutlar tükenmiş,
Geriye kalan sadece derin bir sessizlik.
Ne bir heyecan kıpırdatır içimi,
Ne de bir hayal süsler gecelerimi.
Aynada gördüğüm suret yabancı,
Gözlerinde kaybolmuş bir zamanın izleri.
Her gün biraz daha ağırlaşır yüküm,
Her adım biraz daha zorlaşır.
Bu hayat, bitmeyen bir yolculuk,
Ve ben, bu yolculuğun yorgun yolcusu.
Ne bir mola yeri görünür,
Ne de bir varış umudu.
Sadece yürürüm, yürürüm,
Yorgun kalbimin sesiyle.
Yorgun Kalp
Bir yanıt yazın