Yazılmamış Veda

Biliyorum, gitmek zorundayız.
Bir rüzgar savuruyor bizi bilmediğimiz yere,
Yüzümüzde belirsiz bir hüzünle.
Yazılmamış satırlar kaldı içimizde,
Söylenmemiş sözler birikti boğazımızda.
Her ayrılık yeni bir başlangıç derler,
Ama bu veda içimizde bir boşluk bırakır.
Biliyorum, bir daha aynı olamayız,
Aynı sokaklarda yürüyemeyiz artık.
Ama ne garip bir histir ki bu ayrılık,
Hem acı veriyor hem de özgürleştiriyor.
Biliyorum, bir daha aynı olamayız ama
Belki de bu yüzden daha çok sevdik birbirimizi.
Belki de bu yüzden unutulmaz olacak
İçimizde bir anı olarak kalacak,
O yazılmamış veda mektubu.
Biliyorum, bir gün yollarımız kesişir belki,
Farklı şehirlerde, farklı hayatlar yaşasak da.
O zaman hatırlarız birbirimizi,
Yüzümüzde hafif bir tebessümle.
Yazılmamış vedaları.
Unutma ki her veda yeni bir başlangıçtır,
Ve her başlangıç yeni bir umuttur.
Belki de bu veda bizi daha güçlü yapacak,
Daha cesur, daha bilge…
Biliyorum, gitmek zorundayız.