Yankılar ve Suskunluk

Biliyor musun,
O şarkı bitti çalmayalı çok oldu,
Radyolarda denk gelmiyorum artık.
Sanki hiç olmamış gibi,
Kayboldu gitti notasız bir ezgi,
Sessizliğe gömüldü.
Hatırlıyor musun,
O ilk dansı, beceriksiz adımlarımızı,
Utangaç gülüşlerimizi, birbirimize değen ellerimizi?
Şimdi o eller başka ellerde mi,
O gülüşler başka yüzlerde mi açıyor?
Bilmiyorum.
Sadece o melodi yok artık,
Sanki hiç yazılmamış gibi.
Mevsim değişti,
Şarkılar da değişirmiş demek.
Yeni notalar peşindeyim,
Ama o eski tınıyı arıyorum.
Günler geçiyor, anılar siliniyor mu dersin,
Yoksa sadece başka bir köşeye mi saklanıyorlar?
Belki bir gün, ansızın bir yağmur sesiyle,
Bir sokak lambasının ışığıyla,
O şarkı tekrar çalmaya başlar.
Ama o zaman,
Ben aynı ben olur muyum, sen aynı sen olur musun?
Kim bilir,
Belki de,
Unutmak en güzel melodi.


Yorumlar

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir