Sesler yükseldi, sustu
Şehir büyüdü, yoruldu
Her şey bir karmaşa, bir gürültü
Anlam kayboldu, silindi
Yüzler tanıdık, yabancı
Kalabalıklar arasında yalnız
Eskiden ne çok şey vardı
Şimdi hepsi bir toz bulutu
Hatıralar bile flu
Bir umut vardı içimde
Şimdi yorgun bir uyku
Sonsuz bir döngü
Değişmiyor hiçbir şey
Bir fısıltı duyar gibi oldum
Uzaklardan, derinden
Belki de sadece bir yanılsama
Kendimi aradım durdum
Bulamadım, kayboldum
Titreşen ruhum, kırık dökük
Yeniden doğmak mı gerek
Yoksa sadece kabullenmek mi?
Sessizce beklemek.
Bir yanıt yazın