Uykudan Gayrı Teselli Yok

Bir rüya gördüm, kanadı kırık.
Düştü gönlüme, bir damla hüzün.
Uyandım, dünya yine karanlık.
Belki de rüyalar, gerçeğin aynasıdır,
Gösterir bize, saklı kalan acıları.
O kırık kanat, benim yaralı ruhumdur,
Çırpınır durur, bulamaz sükunu.
Umutsuzluğun koyu gölgesi çöker üstüme,
Aydınlık bir sabahı beklerim nafile.
Gözlerim açık, hayallerim firarda,
Yüreğim yangın yeri, derman arar.
Gecenin sessizliği, fısıltılarla dolu,
Rüyaların çağrısı, bir umut ışığı yakar.
Uykudan gayrı teselli yok bu derde,
Rüyalar aleminde avunurum ancak.
Orada her şey mümkün, her yara kapanır,
Bir sonraki güne kadar, acılar susar.
Uykuda huzur bulur, yeniden doğarım.
Uyanınca gerçekler, bir tokat gibi iner,
Yine aynı çaresizlik, aynı karanlık.
Ama rüyanın izi kalır içimde derinde,
Bir umut kırıntısı, belki de bir gün yeşerir.
Uykudan gayrı teselli yok bu dünyaya.