Şafak vaktinde, puslu gölgeler arasında
Belirsiz hatıraların yankısı, sokaklarda
Düşler âleminden uyanış, yavaş ve derinden
Gözler aralanırken, hayatın karmaşası belirginleşiyor
Yüzlerdeki çizgiler, yaşanmışlıkların izi
Sessiz çığlıklar yankılanır duvarlarda
Her köşe başında bir sır, her adımda bir bilinmezlik
Umutla karışık endişe, kalplerde saklı
Yabancılaşmanın soğuk nefesi enselerde
Yitirilmiş kimliklerin arayışı, bu beton ormanda
Herkes kendi yolunda, kaybolmuş birer gezgin
Sıyrılmak mümkün mü bu girdaptan?
Belki bir melodi, belki bir dokunuş yeterli
Yeniden yeşermek için, kuru dalların arasında
Uyan ey şehir, silkelen ve doğrul
Güneşin ilk ışığıyla yeni bir başlangıç
Hayatın ritmi yeniden başlasın.
UYKUDAKİ ŞEHİR
Bir yanıt yazın