Suret Düşleri

Yontulmuş bir andan sevdim seni
Mermerin teninden süzülen ışıktan
Donmuş bir gülüşün ardındaki hüzünden
Sessizliği delen bakışlardan sevdim bir de
Kendimi sever gibi sevdim seni
Zamandan kopmuş yalnızlığından.
Kazı bu sevgiyi her bir zerrene
Soğuk taşın altında yatan sıcaklığın
Kaynağına kazı
Her zaman gizlediğin, kırılganlığın son durağına
Kuş taşıyan ellerine kazı
Ve omuzlarına geniş omuzlarına
Taşımaktan yorgun düşmüş gibi azıcık eğdiğin
Tam oraya işte, kapalı bir atölyeden
Bir toz bulutuyla ayrılmış heykelin tenine kazı
Ve beyazlığına bir de, unutulmuş bir aşkın izlerinin renginde
Saçlarının omuzda duruşuna, onları saran karanlığa
Alnından başlayan ve toprağa uzanan
Yani senin olan, seni bir anlam gibi saran ölümsüzlüğe
Kazı onu bir müzenin parça parça aklında tuttuğun
Toz zerrecikleri gibi uçuşan
Ve her gün biraz daha belirginleşen köşelerine
Kazı bu sevgiyi her yerine.


Yorumlar

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir