Sorgulanmayan Hissiyat

I
Aynalara küsmekten dönüyorum, dedi içimdeki
Bunu kendine sessizce fısıldadı
Aynalar ki kalabalıktılar, yalanlarla dolu
O kadar çoktular ki, kendimi kaybettim
Ben, yani kimsesiz bir ruh, sevginin sahte sureti
II
Evet, aynalara küsmekten dönüyorum
Sanki böyle niye ben oradan geliyorum
Çarpık, yansımayan aynalara
Küsmekten
Bilmeliydim
Bilmeliydim, bilmeliydim
Ben, yani bir hiç, bir hiç mi dedim? Hayır, bir gölge
III
Bazen karıştırıyorum ya, çok sisli bir akşamdı
Sonra bu çok sisli akşamın ıslak bir anı
Yüzler silik hayaller halinde kayboluyordu
Onlar işte hep boyuna kayboluyordu
Birileri geliyordu ansızın
IV
Hiç gelmemek halinde ve çaresiz
Birileri geliyordu
Yürekten kalma bir sancı vardı, derin
Bir bakışın boşluğa doğru içinde
Bu yabancılık korkunçtur, ey kalp!
Kalbin atması korkunçluğudur bu
Dünyanın insana doğru içinde
Kalp, kalp!
Buradayım, yani ben.. evet, geliyorum
Sancı geçmesinler, geliyorum
Siz bütün acıları tadın, evet
Ben, yani bir hiç, bir hiç mi dedim? hayır, bir gölge
Bazen karıştırıyorum.


Yorumlar

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir