Gecenin son sigarasını yakarım,
Dumanında kaybolur düşüncelerim.
Küllerinde birikir geçmişin pişmanlıkları,
Her nefes yeni bir hüzün çeker içime.
Bu şehir uyur, ben uyanık,
Yıldızlar şahidim olur, ay sırdaşım.
Kelimeler yetmez anlatmaya içimdeki fırtınayı,
Suskunluğum en büyük çığlığımdır aslında.
Her şey bir film şeridi gibi geçer gözlerimin önünden,
Yaşananlar, yaşanamayanlar, yarım kalanlar.
Bir ah çekerim derinden, bir damla yaş süzülür yanağımdan,
Bu son sigara, belki de bir vedadır hayata.
Ya da yeni bir başlangıcın habercisi, kim bilir?
Dumanı savrulur gider gecenin karanlığına,
Tıpkı benim gibi, kaybolur sonsuzlukta.
Geriye kalan sadece bir izmarit,
Bir de küllenen umutlar.
Son Sigara
Bir yanıt yazın