Yol bitti sanmıştım,
ayaklarım toprağa değmeyeli,
gözlerim ufka bakmayalı,
kalbim bir ritim tutturmayalı,
dokunmayalı rüzgar yüzüme.
Bir duvar sandım önümde,
aşılmaz, geçilmez.
Aynı gökyüzü, aynı yeryüzüydü.
Sadece ben farklıydım.
Aramızda bir karanlık perde,
zihin yüz yıllık.
Yüz yıldır uykudaydım
uyanıyorum yeniden.
Sınır sandığım taşlar,
birer işaretmiş meğer.
Yeni bir yol başlıyor,
yeni bir ben doğuyor.
Özgürlük nefesimde.
Bir yanıt yazın