Sessizleşen Hatıralar

Bir veda ne çok şey götürürmüş,
Gözlerde saklı kalmış bir tebessümü,
Yüreğe kazınan o ilk dokunuşu.
Ardımda bıraktığım şehirler, yüzler,
Her biri bir anı, bir yara izi şimdi.
Dün ne kadar yakın, bugün ne kadar uzak,
Yeniden başlamak mümkün mü bilmem ki,
Rüzgar bile artık fısıldamıyor adımı.
Gitmek mi zor kalmak mı, karar veremedim,
Belki de ikisi de aynı anlama geliyor artık.
Bir nehir gibi akıp gidiyor hayat,
Ben sadece kıyıda durup seyrediyorum.
Yeni bir yol çizmek, yeni bir umut yeşertmek,
Mümkün mü yeniden, bilemiyorum.