Ben hiç böyle beklememiştim
geçtin içimden sustum itirazım yok
bir küçük elveda edecektim
kalbimi avcuna bırakacaktım
gözlerinle eriyecektim
kentin neonları solgun bu gece
bu ışıkların kırık dökük dansı
bu bizim kaybolmuşluğumuz
bir hiçlik bir telaş kalmışlığımız
bu yersiz bu perşembe hüznü
unutulmuş mektuplar gibi hatıralar
üşümüş yalnız bu kasım sabahı
istasyonun köşesinde duracaktım
şehri sonsuzda görecektim
Sessiz İstasyon
Tür:
Bir yanıt yazın