Sahile vuran düşler kumda gizlenir,
Eski liman, yeni bir yara taşır içinde.
Beton duvarlar denize küskün seslenir,
Rüzgarın ağıtı, paslı bir zincirde.
Martılar şahit, kirlenen bir sevdaya,
Güneş batarken hüzün çöker limana.
Umut yeşerir yine de, her bir kayaya,
Aşkın izi silinmez, vurulsa da zamana.
Şimdi hangi denizlere yelken açmalı,
Hangi limanda demir atmalı gönül?
Belki de en güzeli sessizce durmalı,
Yaraları sarmalı, yeniden doğmalı.
Belki de aşk, paslı bir demirde bulunur.
Bir yanıt yazın