Şiirler

Dön desem döner misin?
Biliyorum imkansız,
Kabullenmek zor olsa da,
Aramızda o eski bağ yok,
Sessizliğin hüküm sürdüğü bu yerde,
Belki de en başından olmalıydı her şey,
Ama şimdi çok geç artık,
Dön desem döner misin?
Seni sevdim.
Kaybetmek istemedim,
Belki bir umut vardır diye,
Seni sevdim.
Ama artık tükendi umut,
Gitmek gerek biliyorum,
Kalmak fayda etmez artık,
Her şey boş bir hayalden ibaret,
Yeniden başlamak imkansız,
Git desem gider misin?

Ah, işte bütün telaş orda…
Ben bilirim içimdeki göçebeleri
Yurtsuz, yersiz, yurtsuz kalsam da.
Ben bilirim içimdeki göçebeleri
Yarım kalmış bir aşkın gölgesinde
Rüzgar eser eski hatıralardan
Ah bütün hevesim…
Ben bilirim içimdeki göçebeleri
Yalnızlıkta bir şarkının eşliğinde
Uykusuzlukta bir umudun peşinde
Yol kısa, yürek yorgun
Sürüklenirim anılarda kaybolurum…
Kaybolduğunu görürsem bir gün düşlerin
ve biriktiğini kederin
Hayatın yalanlarını hatırlarım
Bir gün daha…
Severim susarım, severim küserim
Doldururum içime kırık dökük sevinçler
Kaybolurum anılarda…
“akşamüstü
üç gibi”
Ah ellerim ve aklım
Her şey orada saklı.
Pişmanlıklar pişmanlıklar ve özlemler
Sırlar gömdüler içime. Kara yazgım, aklım,
Halkımın bitmeyen çabalarıdır, biliyorum
Karanlık bir örtü diye serilen zihnime
Sırlar gömdüler içime,
Bir umudun eşiğinde
Bir unutuşun derdinde
Keder ağaçlarına ve hasret kuşlarına karşı
Bir kalbin gösterişsiz, sessiz sabrında
Ayrılık nasıl yaşanırsa öyle
İnsan dilinde
ve her dilde…
hatıralar
kitabı
Artık kesinlikle biliyoruz;
Aşk adına dökülen gözyaşı
Sapı dikenli gül güzelliğinde bir andır.
Dudakların arasında…
Burada da
ve her yerde…

Şehirde bir telaş
Gün batımı, deniz kokusu

Martılar çığlık çığlığa
Sanki bir haber getiriyorlar

Dalgalar usulca
Usulca fısıldıyorlar

Kum taneleri sıcak
Sıcak bir bekleyiş gibi

Kaybolan umutlar mı
Belki de yeni başlangıçlar
Denizin derin sularında
Bir şeyler gizli
Sonsuzluğa uzanan yolda
Belki de hepsi yalan

Zehirli Ay Döngüsü

Her günü
Birer doz zehir gibi içime işleyen
Aşkın karanlık yüzü
Yavaşça sızıyor
gözlerimden

Bütün umutlarımı
Gecenin koynuna saklayan
Ayın zehirli ışığı
Vuruyor yüzüme
Her dönüşünde
Bir parça daha çalıyor
Benden

Dipsiz bir kuyu sanki bu sevda
Ne kadar çabalasam da
Çıkamıyorum içinden
Her nefeste biraz daha
Batıyorum
Zehirli ayın
Koynunda

Bir çıkış yolu
Arıyorum nafile

Çaresiz
Bekliyorum
Sonumu

Ne yaman bir girdap bu: Kısıtlar her adımını!
Onlara sen uyma sakın, sonra zincirdir özün.
Kabuk içinde yaşanmaz, o devirler geçti;
Gelen özgürlük çağı, hemen sökül gülün.
Ama dikkatli olmalı: Zihnin de yenilensin.
Sakın aldanma: Bu çağda baş eğmek yok!
Yenilen zihinler çağında özgürleşmek var
Özgürleşen ruhunla her kısıtı aşmak var!

Aklımdan geçenler dilime düşmüyor,
Sanki bir pranga, beni bağlıyor.
Yazmak isterim lakin olmuyor,
Gözümden akan yaş beni boğuyor.
Bildiğim her şey birden unutulur,
Arafta kaldı sanki bütün umutlar.

Her şey bitti mi, yeniden mi başlar,
Kalbim bir uçurum, dibi yok, derin.
Belki de böyledir, hayatın oyunu,
Bir düş görüyorum, sensiz ve sessiz.
Yeniden doğacak mıyım bilmem.

Yaralı sabahlar merhemi sürdüm
Gözlerime, yeni bir güne başlamak için
Yüzüme, acıları silmek için
Sürdüm ellerime, dokunmak için
Hayata, umuda, sevgiye
Ve kalbime, yeniden atmak için
Sürdüm sonra usulca, omuz başlarıma
Bir ağırlık gibi çöken yorgunluğa inat
Yürümek için, düşmeden, yılmadan
Sürdüm dizlerime, toprağa tutunmak için
Kök salmak için, bu amansız rüzgarda
Savrulmadan, kaybolmadan
Sürdüm sessizce, içimin en kuytu yerine
O karanlık, dipsiz, acı dolu boşluğa
Umut yeşertmek için, bir filiz gibi
Sürdüm sonra, dudaklarıma, konuşmak için
Güzel sözler fısıldamak için, hayata
Ve en çok da, kendime inanmak için
Yine sevebilmek için.

Kumsalda ayak izi, silinmiş bir anı,
Sonsuzluğa uzanan deniz, bir lisanı,
Ararken kaybolmuş bir zaman dilimi.
Yabancı bir ses, içimde yankılanır durur,
Her dalga bir sırrı fısıldar, kaybolur,
Geçmişin hayaletleri, kumda dans eder,
Gelecek bir düş, uzaklarda bir hedef,
Rüzgarın şarkısı, umutları taşır,
Güneşin batışı, hüznü de beraber getirir,
Ben kıyıda, yabancı, beklerim.

Dönüşün habercisi rüzgarların
Savurduğu yaprak, yazın yasıdır.
Gitmek zor, kalmak ayrı bir sızıdır.
Denizin türküsü artık sessizdir.
Güneşin sıcaklığı bir anıdır.
Aşkların en güzeli mazidir.
Şimdi ayrılık şarkıları çalınır,
Kalplerde bir buruk tat bırakılır.
Yalanlar söylenir, sözler verilir.
Gözlerde yaşlar birikir, damlalar dökülür.
Yazın sonu, aşkın sonu mudur?
Belki de yeni bir başlangıcın habercisidir.
Kim bilir, belki de yeniden buluşulur.
Anılarla yaşanır, umutla beklenir.
Yaz biter, aşk biter mi gerçekten?
Belki de sadece mevsim değişir.
Kalplerdeki sevgi asla bitmez.

tanrı sen ne kadar derinsin
bir boşluk olarak
denizsin belki bilemiyorum
belki denizde bir yosunsun ufacık
bir perşembe günüsün
insanları uslu durdurmayan
bütün telefon hatlarında ve internet ağlarında
kaybolur dururum bütün dünyada
ama biliyorum Ankara’da apartmansın
bir otelsin Antalya’da
sözgelimi uykuda histir
mimarsın geceleri kurmada
en yoğun kalabalıkları koyarak insanın içine
sabah vakitlerinde biraz vefasızsın
düşler ve anılar dağılırken
ne diyelim
bari affedelim kendimizi.