Nisan Uykusu

Toprak kokusu sinmiş avuçlarıma,
Yeşilin bin tonu gözlerimde dans eder.
Baharın ilk ışığı vurur yüzüme,
Uyanır içimde uyuyan kelebekler.
Ağaçlar çiçek açar, kuşlar şarkı söyler,
Doğanın uyanışına şahit olurum.
Nisan uykusundan arınır bedenim.

Gökyüzü maviden bir deniz,
Bulutlar beyaz birer gemi.
Rüzgar eser, dallar salınır,
Hayat yeniden başlar.

Ben bir tohumdum, toprağın altında saklı,
Karanlıkta bekledim, sabırla ve umutla.
Sonra bir yağmur damlası düştü üzerime,
Bir güneş ışığı ısıttı içimi.
Çatladı kabuğum, filizlendim yavaşça,
Köklerim derinlere indi, dallarım göğe uzandı.
Yapraklarım açıldı, güneşe doğru döndüm,
Rüzgarla dans ettim, kuşlarla arkadaş oldum.
Yağmurda yıkandım, toprakla beslendim,
Büyüdüm, güçlendim, hayata tutundum.
Şimdi bir ağacım, baharın müjdecisi.

Ve ben, bu nisan sabahında,
Yeniden doğmuş gibiyim.
Umudun rengiyle boyanmış,
Hayata yeniden sarılmış.
Geçmişin izlerini silerim,
Geleceğe umutla bakarım.
Nisan uykusu bitti artık.