Kül Rengi Hatıralar

Saatler durulur, zaman yavaşlar,
Kül rengi bir sabah çöker üzerime.
Hatıralar canlanır, birer birer,
Silik fotoğraflar gibi, solgun ve eski.
Yüzler kaybolur, sesler fısıltıya döner,
Bir zamanlar yaşananlar, şimdi birer hayalet.
Gözlerimde biriken yaşlar, mazinin aynası,
Yüreğimde bir sızı, dinmeyen bir özlem.
Kül rengi hatıralar, beni esir alır.

Gözlerim kapalı, geçmişe yolculuk,
Bir tren garında bekleyen bir yolcuyum.
Peronda tanıdık simalar belirir,
Gülümserler, el sallarlar, sonra kaybolurlar.
Vagonlar dolusu anı, bavulumda keder,
Raylarda yankılanır gidenlerin sesi.
Her istasyon bir veda, her durak bir ayrılık,
Gözyaşlarımla ıslanır yastığım her gece.
Kül rengi hatıralar, beni terk etmez,
Peşimi bırakmaz, hep benimle kalır.
Zamanın tozlu sayfalarında saklı.

Yüzüm buruşur, ellerim titrer,
Kül rengi bir anı, beni yakalar.

Bir şarkı duyulur, eski bir aşkın melodisi,
Kalbim hızla çarpar, nefesim kesilir.

Güneş batar, gökyüzü kızıl bir renge bürünür,
Kül rengi hatıralar, daha da belirginleşir.
Yalnızlığın sesi yükselir, içimi ürpertir,
Bir mum gibi eririm, tükenirim yavaşça.
Gecenin karanlığı, beni yutar bir anda,
Rüyalarım kabusa döner, uyanmak isterim.
Kül rengi hatıralar, beni bırakmaz,
Zihnimde dans eder, ruhumu kemirir.
Sabahı beklerim, umutla, çaresizce.

Gözlerimi açarım, dünya yine aynı,
Kül rengi bir sabah, yine benimle.
Kalkarım yataktan, silkinirim,
Ama hatıralar peşimi bırakmaz.
Bir kahve yaparım, sigara yakarım,
Hayata tutunmaya çalışırım, nafile.
Kül rengi hatıralar, beni ele geçirir,
Benden bir parça olur, ben onlarla yaşarım.

Ve ben, kül rengi hatıralarla dolu,
Bir ömür böyle geçer, kabullenirim.
Çünkü onlar, benim en değerli hazinem,
Kaybetmekten korktuğum, sonsuza dek saklayacağım.
Kül renginde bir hayat, benim kaderim.