Deniz çekilmiş ruhumdan, geriye kalmış bir kayıp rıhtım,
Gemiler uğramaz olmuş, martılar küsmüş.
Yosun tutmuş taşlarında eski aşkların izleri,
Dalgalar fısıldar unutulmuş yeminleri.
Ben, bu rıhtımın bekçisi, yalnız ve umutsuz,
Gözlerim ufukta, gelmeyecek bir gemiyi beklerim.
Her gün batımı yeni bir hüzün getirir,
Her dalga yeni bir hayal kırıklığı sürükler.
Rüzgâr, eski şarkıları mırıldanır kulağıma,
Yağmur, gözyaşlarıma karışır, ıslatır ruhumu.
Bu kayıp rıhtımda zaman durmuş sanki,
Ne bir giden var, ne de bir gelen.
Sadece ben ve yalnızlığım,
Bir de denizin sonsuz hüznü.
Kayıp Rıhtım
Bir yanıt yazın