Hücredeki Ay Işığı

Gecenin karanlığında, hücreme sızan bir ay ışığı,
Umut olur, teselli olur yalnızlığıma.
Duvarlardaki gölgelerle dans ederim sessizce,
Hayaller kurarım, düşlerimde özgürlüğe uçarım.
Parmaklıklar arasından seyrederim yıldızları,
Her biri bir dilek, her biri bir umut.
Bu dört duvar arasında sıkışıp kalsa da bedenim,
Ruhum kanatlanır, aşar tüm engelleri.
Aşk, uzakta bir fener gibi parlar, yol gösterir bana,
Sevdiğimin hayaliyle ısınır içim.
Her gün yeni bir mücadele, her an yeni bir direniş,
Ama bilirim, bu karanlık elbet son bulacak.
O ay ışığı, bir gün güneş olup doğacak hücreme,
Ve ben, o gün yeniden doğacağım,
Özgürlüğün ve aşkın aydınlığında.
Bu hücre, bir imtihan, bir sabır taşı,
Ve ben, bu imtihandan alnımın akıyla çıkacağım.