Karanlık bir odada, tek başına dans eden bir gölge,
Müziği sessizlik, ritmi kalp atışları.
Her figürü bir hüzün, her adımı bir özlem,
Bu dans, bitmeyen bir arayışın ifadesi.
Kime dans eder, neyi anlatır, bilinmez,
Belki kayıp bir sevgiliye, belki yitirilmiş bir umuda.
Gölgesi uzar, kısalır, duvarlarda can bulur,
Ama hep yalnızdır, hep karanlıktadır.
Ve ben, o gölgedeki dansçıyı izlerim,
Kendi yalnızlığımı, kendi hüznümü görürüm onda.
Bu sonsuz dansta, ikimiz de kaybolmuşuzdur,
Birbirimize ulaşamadan, sessizce.
Gölgedeki Dansçı
Bir yanıt yazın