Benim Kibrim, Senin Aynan

Benim kibrim, senin aynan, görebilirsin kendini;
Yoksa gururun karanlıkta saklar mıydı benliğini?
Her bakışta bir meydan okuma, her sözde bir zırh,
Kalbin en derininde saklı bir feryat var mı, ey ruh?
Benim yükselişim, senin düşüşün müdür sanırsın?
Belki de sadece bir yanılgı, bir gölge oyunu bu.
Kim bilir, belki de ikimiz de aynı uçuruma koşarız.
Benim sessizliğim, senin fırtınan;
Dinleyebilirsen duyarsın içimde yankılanan.
Her suskunluk bir haykırış, her duruş bir savaş,
Kendi içimde kurduğum, yıkılmaz bir tahtım var.
Benim suskunluğum, senin çığlığın olur bazen.
Benim yalnızlığım, senin kalabalığın;
Anlayabilir misin, bu derin kuyunun karanlığını?
Her kaçış bir arayış, her terk ediş bir başlangıç,
Kendi kendime kurduğum bir dünya bu, hem cennet hem zindan.
Benim yalnızlığım, senin sığınağın olabilir mi bir gün?
Bilemem, belki de çok geç artık, her şey için.
Unutma, herkes kendi gururunun esiridir aslında.