Aşkın Hiçliğine Gazel

Ey kalbim!
Yokluğa yelken açtım.
Aşk sandığın bir seraptı.
Boşlukta yankılanan bir çığlıktı sevda,
Uçsuz bucaksız bir hiçlikte kaybolan.
Ellerim uzandı, tutunamadı.
Gözlerim aradı, göremedi.
Varlığın bir hayaletten ibaretti,
Hiçliğin ta kendisiydi aslında.
Veda!
Sonsuz bir uykuya daldım.
Aşkın külleri savruldu.
Şimdi anlıyorum, aşk bir yanılgıymış meğer,
Bir gölge oyunu, bir illüzyon.
Gerçek olan yalnızlık, dipsiz bir kuyu.
Düştüm, çırpındım, kurtulamadım.
Hiçliğin soğuk nefesi ensemde,
Varlığım bir hiçliğe dönüştü.
Sonsuzluğa merhaba.