Betonların arasında yeşeren bir umuttur hayat,
Tıpkı bir asfalt çiçeği gibi, inatçı ve kırılgan.
Egzoz dumanları arasında arar güneşi,
Kamyonların gürültüsünde duyar rüzgarın sesini.
Her sabah yeniden doğar, her gece yeniden ölür,
Ama vazgeçmez yaşamaktan, direnmekten.
Kök salar en imkansız yerlere,
Bir avuç toprakta bir dünya yaratır kendine.
Ve ben, o asfalt çiçeğinde görürüm kendimi,
Hayata tutunmaya çalışan bir garip yolcu.
Asfalt Çiçeği
Bir yanıt yazın