Arasında

Asılı kalmışım, arasında;
İnançlarım sökülmüş, derinden;
Bir adım atmışım, boşluğa düşüyorum;
Bir elimle de gölgemi tutmuşum.
İçimde umutsuzluk yok, diyorum;
Yok, bende de yok ama…
Yine de!
Böyle de yaşanmaz ki!
Dönüp bakıyorum, ardıma;
Yol ayrımı belirsiz, hafiften;
Hatıralar canlanmış, anlamsızlaşıyorum;
Bir söz söylemişim, pişmanlığı duyuyorum.
İçimde keşkeler yok, sanıyorum;
Yok, bende de yok ama…
Yine de!
Böyle de dönülmez ki!
Sessizce bekliyorum, öylece;
Bir işaret bekliyorum, gökyüzünden;
Kendimi bırakmışım, kadere teslimim;
Bir nefes almışım, yaşamı içime çekiyorum.
İçimde çaresizlik yok, biliyorum;
Yine de!
Böyle de durulmaz ki!
Devam ediyorum, bilmeden;
Geleceğe yürürken, endişelerim çoğalıyor;
Hayallerim kırılmış, içim acıyor;
Bir gülümseme saklamışım, umutsuzluğa direniyorum;
İçimde korku yok, inanıyorum;
Yok, bende de yok ama…
Yine de!
Böyle de gidilmez ki!
Sonunda anlıyorum, gerçeği;
Yol benimle birlikte, değişiyor;
Kendimi bulmuşum, yeniden doğuyorum;
Bir şarkı mırıldanıyorum, içtenlikle;
İçimde huzur var, hissediyorum;
Böyle de olunur ki!